معنی جابر بن حیان

از شاگردان امام صادق (ع)

شاگرد امام صادق

شکسته بند

زورگو

ابراهیم بن جابر. [اِ م ِ ن ِ ب ِ] (اِخ) رجوع به جابر شود.

واصل بن حیان. [ص ِ ل ِ ن ِ ح َی ْ یا] (اِخ) از محدثان است. از ابی وائل حدیث شنیده و لیث بن ابی سلیم از وی روایت دارد. (عیون الاخبار ج 1 ص 279).

حیان. [ح َی ْ یا] (اِخ) ابن خلف بن حسین اموی، مکنی به ابومروان (377- 469 هَ. ق.). از مورخان اندلس بود. او راست: 1- لواءالتاریخ فی الاندلس. 2- المقتبس فی تاریخ الاندلس نسخه ٔ خطی در ده جلد. 3- المبین. و ان نیز در تاریخ اندلس و بزرگتر است از المقتبس. 4- تراجم الصحابه. (الاعیان). و رجوع به وفیات الاعیان شود.

جابر، جابر بن عبدالله انصاری از مشاهیر راویان حدیث در شیعه می باشد.
َ

بیدادگر، جبار، زورگو، ستمگر، ظالم، قهار، شکسته‌بند،
(متضاد) عادل، دادگر

عنیف

شکسته بند، ستمکار، ستمگر، گردنکش

(بِ) [ع.] (اِفا.) سمتگر، ستمکار.

گردنکش، ستمکار،
[قدیمی] کسی که عضو شکسته را جا می‌اندازد و معالجه می‌کند، شکسته‌بند،
[قدیمی] جبران‌کننده،

Despotic, Tyrannical

پسرانه، ظالم، ستمگر، نام شیمیدانی معروف و شاگرد امام جعفر صادق (ع)

327